Blokady stawów

Budowa stawu biodrowego

Staw biodrowy (articulatio coxae) stanowi połączenie kości miednicznej z kością udową. Zalicza się do stawów prostych, jest wieloosiowy, kulisto-panewkowy.

Staw biodrowy jest bardzo obciążony poprzez utrzymanie całego ciężaru ciała w trakcie chodzenia i stania. Przeciętny człowiek wykonuje 8-16 tysięcy kroków dziennie. To zależy od charakteru pracy jaką wykonuję dana osoba. Poprzez niewielkie zmiany w układzie stawowym może dojść do uszkodzeń w różnym rejonach ciała, które na pierwszy rzut oka nie są ze sobą powiązane.

Biomechanika miednicy, a stawy biodrowe.

Miednica to podstawa prawidłowego ustawienia naszego organizmu. Ciężko w to uwierzyć, ale niemal każdy uraz lub długotrwały ból, utrzymujący się w naszym ciele ma swoje odzwierciedlenie w ustawieniu miednicy i odwrotnie. Nieprawidłowe ustawienie miednicy może skutkować urazami i przeciążeniem struktur położonych w bardzo odległych zakątkach naszego organizmu. W bezpośrednim polu oddziaływania znajdują się stawy biodrowe, które poprzez nieprawidłową ruchomość ulegają zablokowaniu i ograniczeniu ruchomości.

Dlaczego dochodzi do zablokowania stawu biodrowego?

Tak naprawdę nie wiadomo do końca co powoduje zablokowanie stawów. Wiemy natomiast jak go odblokować. Wiemy, że nie należy utrzymywać takiego stanu zbyt długo ponieważ może dojść do uszkodzenia zarówno samego stawu jaki i innych części układu ruchu człowieka. Najbardziej prawdopodobną bezpośrednią przyczyną nie tylko zablokowania stawu biodrowego jest niewłaściwe asymetryczne ustawienie miednicy. Co zatem jest przyczyną nieprawidłowego ustawienia miednicy? Najczęstszą przyczyną asymetrii miednicy jest zablokowanie jednego ze stawów krzyżowo – biodrowych, znajdujących się poniżej „dołków Wenus”. Zablokowanie może być urazowe, np. w momencie niezauważenia schodka i niespodziewanego obciążenia nogi z dużą siłą, gwałtownego wpadnięcia w nierówność podłoża lub bezpośredniego upadku na okolicę stawu krzyżowo – biodrowego. W takim przypadku sprawa jest dość prosta i po kilku technikach manipulacyjnych wykonanych przez doświadczonego terapeutę manualnego problem mamy z głowy (i z pleców).

Jakie zagrożenia towarzyszą zablokowanemu stawowi biodrowemu?

Chrząstka jest twardą, ale elastyczną tkanką. Około 65-80% chrząstki stanowi woda, aczkolwiek jej ilość maleje wraz z wiekiem, pozostałą część stanowi żelowa substancja, zwana macierzą, która nadaje jej kształt i umożliwia funkcję. Macierz jest ściśle uporządkowana i zbudowana z kilku rodzajów białka, noszącego nazwę kolagenu oraz proteoglikanów i białek niekolagenowych. Ściśle rzecz biorąc, proteoglikany i białka niekolagenowe łączą się z siecią kolagenu. Kolejnym zagrożeniem wynikającym z mniejszej ruchomości w stawie biodrowym jest ryzyko uszkodzenia stawu kolanowego i skokowo-goleniowego.

Czy samodzielnie można odblokować staw biodrowy?

Długotrwałe zablokowanie stawów powoduje ograniczenie jego ruchomości, a z czasem uszkodzenie chrząstki stawowej. W perspektywie może dojść do uszkodzenia również więzadeł oraz torebki stawowej. Poprzez obszerne krążenia bioder można w łatwy sposób odblokować staw biodrowy. Dźwięk wywodzący się z okolicy stawu biodrowego świadczy o tzw. „uruchomieniu” się stawu. Tego typu ćwiczenie nie jest jednak gwarantem sukcesu. To raczej proste ćwiczenie, które warto często wykonywać w celu utrzymania swoich stawów w zdrowiu.

Jak zapobiegać blokowaniu się stawów biodrowych?

Utrzymanie prawidłowej ruchomości stawów jest podstawą zdrowego układu ruchu człowieka. Podczas chodzenia czy biegania stawy biodrowe są „smarowane”, wydzielana jest maź, która utrzymuje je w odpowiedniej kondycji. Należy pamiętać, że wszelkiego rodzaju ruchy okrężne – wymagające od stawu pełnego zakresu ruchu będą bardzo dobre dla utrzymania stawów w zdrowiu. Zdrowe stawy wymagają również właściwego odżywiania. Takim podstawowym składnikiem odżywczym jest kolagen zawarty w tkankach chrzęstnych.

Bóle głowy i migreny

Szyjnopochodny ból głowy, jak sama nazwa wskazuje, związany jest z patologiami kręgosłupa szyjnego. Patologie te mogą dotyczyć zmian zwyrodnieniowych, urazów oraz chorób o podłożu zapalnym. Szyjnopochodny ból głowy najczęściej rozpoczyna się w wyniku działania czynników wywołujących, szczególnie ruchu kręgosłupa szyjnego lub ucisku bolesnych miejsc, które znajdują się w okolicy górnego odcinka kręgosłupa szyjnego. Migrena szyjna może mieć związek z przykurczem mięśni szkieletowych szyi i tylnej części pokrywy czaszki lub też wynikać ze zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, deformacji kostnych oraz ucisku na tętnice kręgowe przez osteofity (wyrośla kostne), co powoduje niewydolność krążenia kręgowo-podstawnego. Ból, który towarzyszy migrenie szyjnej nazywany jest objawem zdejmowania kasku, co oznacza, że promieniuje on od potylicy do przodu głowy.

Migrena szyjna: objawy

Razem z bólem występują zawroty głowy, które są wyzwalane przez nagle poruszenie głową lub szyją. U niektórych osób pojawia się dokuczliwy szum w uszach oraz tzw. ciemnienie przed oczami. Zaburzenia widzenia są następstwem ucisku na tętnice kręgowe. Ból promieniuje do barków, może pojawić się drętwienie rąk (efekt ucisku na korzenie nerwowe).

Migrena szyjna: przyczyny ataku

Przyczyną porannego ataku migreny szyjnej może być spanie w niewygodnej pozycji. Jeśli atak wystąpi w ciągu dnia, jego powodem może być długie unieruchomienie szyi. Podczas ataku mogą wystąpić silne poty, nudności a nawet wymioty. Czasem pojawia się także kołatanie serca, którego przyczyna jest podrażnienie splotu współczulnego. Przyczyny szyjnopochodnego bólu głowy związane są ze schorzeniami kręgosłupa. Należą do nich zmiany w obrębie tkanek miękkich (urazy, zmiany wywołane przeciążeniem lub zmianami pochodzącymi z naczyń krwionośnych), części kostnych kręgosłupa (skrzywienia, zrośnięcie kręgów) oraz nerwowych (ucisk na nerwy). Zdaniem wielu klinicystów początek szyjnopochodnego bólu głowy zazwyczaj wiąże się z wystąpieniem urazu (np. w wyniku wypadku samochodowego, upadku itp.). Obecność zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, zapalnych, pourazowych, nowotworowych czy infekcyjnych nie przesądza o wystąpieniu szyjnopochodnego bólu głowy, chociaż często mu towarzyszy. Teoria dotycząca powstawania bólu szyjnopochodnego zakłada, że dochodzi do ucisku korzeni nerwowych, które wychodzą z rdzenia kręgowego przez otwory pomiędzy trzema pierwszymi kręgami szyjnymi. To może powodować miejscowy ból w obrębie szyi, wrażliwość na ucisk oraz promieniowanie bólu do obszarów skóry unerwianych przez te korzenie. Prawdopodobnie nerwy, które biegną w tych korzeniach nerwowych komunikują się z nerwem trójdzielnym odpowiadającym za unerwienie skóry twarzy, przez co mogą pojawiać się bóle okolicy gałki ocznej oraz twarzy.

Czynniki sprzyjające napadom bólu szyjnopochodnego

W zależności od indywidualnych uwarunkowań, czynnik wywołujący lub związany z napadem szyjnopochodnego bólu głowy może być zawsze ten sam lub za każdym razem inny i może być to:

- pozycja szyi - nieprawidłowe ułożenie szyi na poduszce podczas spania lub praca obciążająca szyjny odcinek kręgosłupa polegająca chociażby na siedzeniu przed komputerem,
- miesiączka,
- gwałtowana zmiana pozycji ciała,
- stres lub czynniki emocjonalne,
- czynniki dietetyczne,
- u osób szczególnie wrażliwych nawet drobne bodźce mogą powodować napady bólu.

Bóle stawowe

Budowa stawów biodrowych i kolanowych

Staw biodrowy staw kulisty tworzony przez głowę kości udowej oraz panewkę stawu biodrowego kości miednicznej. Przenosi ciężar ciała z tułowia na kończyny dolne oraz umożliwia ich ruchomość. Jeden z największych stawów organizmu człowieka. Staw kolanowy największy staw ciała człowieka. Jest to staw złożony łączą się tu kość udowa i kość piszczelowa (strzałka nie buduje stawu kolanowego). Funkcjonalnie jest to staw zawiasowy, umożliwiający ruchy zginania i prostowania, ale w zgięciu(z wyjątkiem maksymalnego) możliwe są również ruchy rotacyjne. Wzmocniony jest więzadłami zewnętrznymi (pobocznymi oraz torebki stawowej) oraz dodatkowo bardzo silnymi więzadłami wewnętrznymi - więzadłem krzyżowym przednim i tylnym.

Odżywianie stawów

Stawy odżywiane są podczas ruchu. Dzięki zginaniu, prostowaniu, odwodzeniu, przywodzeniu, ruchów obrotowych oraz innych nasze stawy są właściwie odżywiane. Stawy „nie lubią” unieruchomienia, jeśli ktoś kiedykolwiek miał złamaną kość i włożoną ją w gips na okres nawet 2-3 tyg wie o tym, że ruchomość w takim stawie jest upośledzona na dość długo. Tak więc, im więcej ruchu tym lepiej dla naszych stawów. Należy jednak pamiętać o tym, że ważne jest też prawidłowe odżywianie się i dieta bogata we właściwe produkty odżywcze. Nasz organizm wymienia komórki przez cały czas naszego życia, ale musi mieć dostarczone odpowiednie składniki do odbudowania narządów i części organizmu. Jednym z nich jest kolagen, który znajduje się w podrobach zwierzęcych tj. ścięgna i chrząstki stawowe. Aby jednak był szybko i w jak największym stopniu wchłonięty nasza dieta powinna być bogata w witaminę C i D. Pamiętajmy, że żaden suplement diety nie wchłania się tak jak naturalny produkt.

Uszkodzenia stawów

Nasze stawy i kości mają swoją wytrzymałość. Zdrowy i dobrze odżywiony staw jest w stanie wytrzymać bardzo dużo. Uszkodzenia typu mechanicznego zdarzają się stosunkowo rzadko w przeciwieństwie do uszkodzeń przeciążeniowych wynikających z nieprawidłowego ułożenia ciała. Jeśli chodzi o stawy kończyn dolnych to bardzo duże znaczenie ma ustawienie kości miednicy i kręgosłupa. Asymetryczne ich ustawienie powoduje po dłuższym czasie przeciążenie jednej z kończyn, a w konsekwencji najczęściej do powolnej degeneracji stawów.

Bóle stawów

eśli chodzi o bóle wszystkich stawów może to być oznaką chorób: zapalenie kości i stawów (osteoartropatiq), reumatoidalne zapalenie stawów oraz związane z nimi schorzenia - takie jak fibromialgia, skaza moczanowa (dna moczanowa), toczeń, choroba z Lyme, zapalenie łuszczycowe, syndrom Reitefa, syndrom Sjogren'a oraz zesztywnienie stawów. Kiedy jednak boli jedno kolano lub jeden staw biodrowy należy szukać przyczyny gdzie indziej. Zazwyczaj powodem bólu są przeciążenia, które przez długi okres nakładają się i powodują bóle stawowe.

Przeciążenia kończyn dolnych

Przeciążenia kończyn dolnych mogą powodować powolne niszczenie i zwyrodnienie stawów. Długotrwałe stanie bez ruchu, nadmierny ruch nie poprzedzony odpowiednim przygotowaniem np. udział w maratonie bez wcześniejszego biegania dłuższych dystansów przez co najmniej 3 miesiące spowoduje uszkodzenie stawów biodrowych, kolanowych i skokowo-goleniowych. Należy zwrócić większą uwagę na przyczyny przeciążenia jeśli zacznie boleć nas jedna kończyna dolna, prawdopodobnie świadczy to o nieprawidłowym ustawieniu miednicy, a co za tym idzie powolnym przeciążaniu jednej ze stron co w konsekwencji może doprowadzić do degeneracji stawów. Nie wolno lekceważyć okresowych bóli stawowych w obrębie kończyn dolnych. Jeśli bóle powracają co jakiś czas musimy reagować i szukać przyczyny.

Najczęstsze przyczyny bóli stawów biodrowych i kolanowych

Najczęściej spotykanymi przyczynami bóli stawów kończyn dolnych są przeciążenia. Szukając przyczyny bólu nie można skupiać się tylko na bolącym stawie. Żeby dotrzeć do przyczyny bólu musimy uwzględnić te wszystkie czynniki, które napisane zostały powyżej. Bo przecież nie można skutecznie wyleczyć żadnej choroby nie znając jej pierwotnej przyczyny. Maskowanie bólu to jeden z najczęstszych błędów w leczeniu wszystkich schorzeń. Drogą to wykrycia przyczyny bólu zazwyczaj jest spojrzenie i rzetelna ocena człowieka całościowo. Tylko podejście kompleksowe gwarantuje nam pozbycie się problemu na długo. W leczeniu chorób stawowych należy też być cierpliwym, im dłuższy czas będziemy lekceważyć ból tym proporcjonalnie dłużej będziemy się leczyć.

Leczenie stawów kończyn dolnych

Wspomniane wcześniej podejście jest kluczem do znalezienia optymalnego rozwiązania w leczeniu schorzeń stawowych. Jeśli chodzi o problem przeciążeń w stawach kończyn dolnych, podczas leczenia musimy tak ustawić środek ciężkości ciała aby obie strony były jednakowo obciążone. Bóle po takiej korekcji mijają po kilku dniach lub tygodniach, jest to zależne od stopnia uszkodzenia danego stawu. W przypadku daleko posuniętych zniszczeń korekcja może nie dać satysfakcjonującego rezultatu, należy wówczas zastosować leczenie farmakologiczne pamiętając jednak przez cały okres kuracji o prawidłowym ustawieniu kości miednicy i całego ciała.

Jeśli od czasu do czasu boli Cię kolano lub biodro nie odkładaj leczenia!

Jeśli staw jest zbyt zniszczony żadne leczenie nie przyniesie efektu. Jedynym ratunkiem jest wtedy stół operacyjny i wymiana stawu na sztuczny. To już jednak temat na kolejny artykuł…

Łokieć golfisty

Sport

Łokieć golfisty wziął swoją nazwę od techniki, jaka jest stosowana przez golfistów przy uderzaniu piłeczki - wiąże się ona z dużym obciążeniem wspomnianego ścięgna. Ból jest spowodowany powtarzającymi się ruchami ręki, które prowadzą do mikrourazów w okolicach przyczepów mięśniowych do kości. Poza tym regularnie naruszane są przyśrodkowe okolice wspólnego przyczepu zginaczy oraz dochodzi do ponawiającego się wymuszonego koślawienia łokcia wraz z powtarzalnym naciągnięciem zginaczy przedramienia.

Codzienna praca

Na łokieć golfisty są także narażeni ludzie wykonujący prace obciążające staw łokciowy, np. szlifierzy, stolarze, krawcowe, mechanicy samochodowi, stomatolodzy czy też osoby pracujące przy komputerze. Ból może również wystąpić u osób, które na co dzień nie nadwerężają łokcia, a jednorazowo zabierają się za wymagające prace domowe, takie jak ścieranie podłóg, przesuwanie mebli, malowanie czy prace w ogródku.

Objawy łokcia golfisty

Łokieć golfisty objawia się bólem w okolicy nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, który czasami promieniuje w dół ramienia podczas chwytania przedmiotów (dochodzi do tego też osłabiona siła chwytu) i dołokciowego zginania nadgarstka.

Jak rozpoznać łokieć golfisty

Odwrócony test Cozena:
Jedną ręką fizjoterapeuta ocenia palpacyjnie kłykieć przyśrodkowy kości ramiennej pacjenta, a drugą układa na jego nadgarstku przy maksymalnym odwróceniu jego przedramienia. Badany wykonuje ruch zgięcia nadgarstka wbrew oporowi przy wyprostowanym stawie łokciowym. Dodatni wynik testu to pojawienie się ostrego, kłującego bólu w okolicy nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej.

Leczenie

Leczenie tego schorzenia rozpoczynamy od modyfikacji lub zrezygnowania z aktywności, która powoduje przeciążenie i dolegliwości bólowe. Powinniśmy też znaleźć podłoże stanu zapalnego (poprzez konsultację ze specjalistą) oraz wyeliminować błędy treningowe (przyczyna przeciążenia) i zmodyfikować wadliwą technikę wykonywania ruchu. Pomocne w leczeniu tego schorzenia będzie terapia manualna oraz taping.

Łokieć tenisisty

Ból, który jest objawem łokcia tenisisty, mocno daje się we znaki. Łokieć tenisisty to schorzenie, które ma niewiele wspólnego z tenisem. Jest za to chorobą zawodową informatyków i wszystkich, którzy długo pracują przy komputerze. Objawy łokcia tenisisty mają też mechanicy i monterzy.

Łokieć tenisisty to zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej (enthesopathia epicondyli lateralis humeri), które jest wynikiem zmian degeneracyjnych zachodzących w ścięgnach w stawie łokciowym. Na objawy łokcia tenisisty owszem, uskarżają się tenisiści, ale najbardziej ci początkujący, którzy z powodu złej techniki gry przeciążają nadgarstki. Jednak wśród wszystkich pacjentów z tym schorzeniem tenisiści stanowią niewielki odsetek - zaledwie 10 procent wszystkich przypadków. Pozostałe 90 procent osób skarżących się ten typ bólu łokcia to pracownicy biurowi i IT, programiści, mechanicy, monterzy, czyli wszyscy ci, którzy godzinami wykonują powtarzalne ruchy rąk, takie jak przy pisaniu na klawiaturze komputera czy przy klikaniu myszką oraz ruchy obrotowe jak przy wkręcaniu i wykręcaniu śrub, które powodują uszkodzenia we włóknach kolagenowych mięśni i przyczepów.

Objawy

Głównym objawem łokcia tenisisty jest ból pojawiający się w specyficznych sytuacjach. Ból sytuuje się z boku łokcia, po stronie zewnętrznej i występuje przy ruchach nadgarstków.

ból przy chwytaniu, naciskaniu i ruchach obrotowych,
tkliwość tkanek podczas ucisku, nawet lekkiego w łokciu,
ból nasilający się przy prostowaniu nadgarstka,
trudności w wykonywaniu prostych codziennych czynności: podawaniu ręki czy chwytaniu szklanki z napojem.

Leczenie

Lekarz lub fizjoterapeuta, chcąc się upewnić, że dolegliwości, które odczuwasz, to faktycznie objawy łokcia tenisisty, może przeprowadzić test Cozena.

Na czym on polega? Można go przeprowadzić na dwa sposoby, w pozycji siedzącej. W wariancie pierwszym ręka powinna być lekko odwiedziona od tułowia i skierowana w jego stronę, zgięta w stawie łokciowym, dłoń zaciśnięta w pięść. Osoba przeprowadzająca badanie podtrzymuje twoją rękę w stawie łokciowym, druga ręka badającego znajduje się na twojej dłoni. Twoim zadaniem jest wyprostowanie dłoni zaciśniętej w pięść. W wariancie drugim twoja ręka jest wyprostowana, a osoba badająca próbuje ją zgiąć. Jeśli odczuwasz ból po wewnętrznej stronie łokcia przy pokonywaniu oporu stawianego przez badającego, to czas zacząć leczyć łokieć tenisisty.

Nerwobóle i mrowienie kończyn

Boli kręgosłup, kiedy zacząć się bać?

Coraz więcej ludzi skarży się na bóle kręgosłupa. Bardzo wiele osób czeka, aż ból minie sam. O ile w młodości jest to możliwe i ból mija szybko tak z biegiem czasu trwa to dłużej, a coraz częściej potrzebna jest pomoc lekarza lub fizjoterapeuty. Należy zaznaczyć, że ludzka natura często naraża nas na niebezpieczeństwo. Jeśli dajemy radę funkcjonować mimo bólu to nie leczymy się. Próbujemy poradzić sobie z tym sami. Ile trwają bóle kręgosłupa?

Pochodzenie bólów kręgosłupa.

Możemy podzielić dolegliwości kręgosłupa ze względu na ich pochodzenie. Ból wynikający z ucisku krążka międzykręgowego na nerw, bóle mięśniowe oraz bóle stawowe. Każdy z tych rodzajów charakteryzuje się innym poziomem bólu. Najbardziej dotkliwy i uciążliwy w leczeniu są bóle pochodzenia nerwowego. To schorzenie jest najtrudniejsze w leczeniu, ponieważ nerw to bardzo wrażliwa tkanka, która bardzo długo się regeneruje po uszkodzeniu.

Jakie leczenie zastosować?

Nerwobóle są bardzo trudne w leczeniu gdyż najpierw należy zwalczyć często występujący stan zapalny, a później odbarczyć, czyli odsunąć od nerwu uciskającą go tkankę czy to za pomocą terapii manualnej czy też odpowiednich ćwiczeń. Bóle mięśniowe można stosunkowo szybko wyleczyć dzięki technikom relaksacyjnym, masażowi lub fizykoterapii. Bóle stawowe w zależności od stopnia i długości trwania zablokowania lub innego uszkodzenia można leczyć skutecznie. Czasem jednak możliwe jest jedynie leczenie zachowawcze. Najgroźniejsza jest sytuacja połączenia tych wszystkich trzech rodzajów bólów. Bardzo często ucisk na nerw powoduje w dalszej konsekwencji zablokowanie stawów i spięcia mięśni. Leczenie jest wtedy jeszcze trudniejsze.

Kiedy ewidentnie udać się do lekarza?

W momencie, kiedy ból jest tak duży, że nie jesteśmy w stanie samodzielnie się poruszać, kiedy nie możemy wstać z łóżka wówczas musimy udać się do lekarza. To on wówczas może zasugerować odpowiednią ścieżkę leczenia. Jeśli chodzi o bóle kręgosłupa to bezwzględnym wskazaniem do jego operacji jest mrowienie lub brak czucia w kończynach i niemożność oddania moczu. Są to rzadkie przypadki, ale pojawiają się kiedy przez wiele lat lekceważymy bóle o średnim i mocnym nasileniu. Należy mieć świadomość, że ból jest sygnałem ostrzegawczym, nie wolno brać go na przetrzymanie. Małe dolegliwości leczymy w szybki i łatwy sposób, długotrwałe nawet małe bóle doprowadzają w konsekwencji to trwałych, a czasem nieodwracalnych uszkodzeń.

Gdzie znaleźć rozwiązanie?

Niby wszyscy pamiętamy o zasadzie, że lepiej jest zapobiegać niż leczyć to i tak nie zwracamy uwagi na to jak wykonujemy czynności życia codziennego. Wszyscy wiemy, że długotrwałe siedzenie negatywnie wpływa na całe ciało nie tylko kręgosłup. Każdy zdaję sobie sprawę z tego, iż potrzebujemy ruchu, ćwiczeń fizycznych, sportu – mimo to nie przekuwamy myśli w czyn. Wytłumaczymy się zawsze brakiem czasu i tempem życia. Należy jednak odpowiedzieć sobie na bardzo ważne pytanie – czy będziemy mogli żyć, jeśli ból będzie tak duży, że nie wstaniemy z łóżka. Do jakiego stanu jesteśmy się w stanie doprowadzić aby szukać pomocy. Czy zawsze musi to być ból krytyczny? Oczywiście, że nie – wiemy to. Gdzie znaleźć motywację, chęci, czas? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam.

Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka to zbiór objawów związany z uciskiem na nerw pośrodkowy przebiegający w kanale nadgarstka (zob. rycinę poniżej). Choroba ta należy do neuropatii uciskowych, co oznacza, że za niekorzystne zmiany w nerwie odpowiada ucisk mechaniczny. Zespół cieśni nadgarstka to skutek nienaturalnego wygięcia dłoni. Długa praca przy komputerze może być przyczyną ostrego bólu w nadgarstku. Nie czekaj, aż choroba się rozwinie, ćwicz. W zaawansowanym etapie choroby potrzebna będzie operacja. Zaczyna się dość niewinnie. Bez wyraźnej przyczyny budzisz się w nocy z powodu dokuczliwego bólu, drętwienia i mrowienia rąk. Rano z trudem unosisz filiżankę z kawą czy talerzyk. Nie traktujesz jednak tej dolegliwości poważnie. Bierzesz tabletki przeciwbólowe i jakoś mija kolejny dzień. Kiedy wreszcie idziesz do lekarza, dowiadujesz się, że masz zespół cieśni nadgarstka.

Odżywianie

Przyczyną zespołu cieśni nadgarstka może być także niedobór witamin B6 i B12. Osoby zagrożone tą dolegliwością powinny jeść pokarmy bogate w te witaminy: mięso, ryby, płatki, pełnoziarniste pieczywo, szpinak, kartofle i banany.

Komu grozi

Największą grupę ryzyka zachorowania na zespół cieśni nadgarstka stanowią osoby pracujące codziennie z komputerem. Zespół cieśni częściej dotyka kobiety niż mężczyzn. Kiedyś dotyczył głównie ludzi po 40. roku życia, dziś jednak cierpią na niego nawet studenci, siedzący od rana do nocy przy komputerach. Chorują także ludzie pracujący fizycznie (np. ściskający całymi dniami łopatę lub przykręcający śrubkę od lat tym samym ruchem).

Obszar w którym mogą wystąpić mrowienia lub drętwienia przy cieśni nadgarstka.

Rozpoznanie

W prosty sposób możemy rozpoznać chorobę. Nie wiesz, czy po prostu internisty lub ortopedy, jeśli bóle albo drętwienie nadgarstka regularnie powracają!

Test Phalena

Unieś rękę przed siebie i zegnij w łokciu tak, by powstał kąt prosty. Następnie maksymalnie zegnij nadgarstek, tak jakbyś chciał dotknąć palcami jego wewnętrznej strony. Staraj się, by palce i dłoń były rozluźnione. Wytrzymaj w tej pozycji minutę. Przy zespole cieśni nadgarstka pojawia się zwykle drętwienie, mrowienie lub uczucie ‘przebiegania prądu’ wzdłuż nerwu.

Odwrócony test Phalena

Złącz dłonie, jak do modlitwy, z wyprostowanymi palcami, i odciągnij łokcie na boki, tak by nadgarstki były maksymalnie zgięte, a palce naciskały na siebie. Jeśli cierpisz na zespół cieśni nadgarstka, w ciągu 10-15 sekund pojawi się ból.

Test Tinela

Poproś kogoś z domowników, żeby delikatnie opukał (np. płaską końcówką długopisu) okolice nadgarstka, po wewnętrznej stronie, przede wszystkim pośrodku, a potem posuwając się o 2-3 cm w stronę wnętrza dłoni. Stukanie u osób chorych wywołuje ból i mrowienie.

Rehabilitacja

Stosowanie leczniczych ćwiczeń na zespół cieśni nadgarstka; jeśli tkanki miękkie są napięte i bolesne to należy wykonywać w pierwszej kolejności ćwiczenia rozluźniające i rozciągające aby poprawić ukrwienie i odżywianiem tkanek miękkich, a następnie ćwiczenia wzmacniające mięśnie oraz poprawiające ruchomość chorego stawu. Kinesiotaping, czyli plastrowanie, polega na oklejaniu stawu nadgarstkowego specjalnymi elastycznymi plastrami, które mają działanie ochronne, odciążające oraz umożliwiają przyspieszone gojenie i regenerację. Neuromobilizacje, czyli terapie manualną działającą na struktury tkanek nerwowych. Polega ona na napinaniu i rozciąganiu traktów nerwowych; w przypadku cieśni nadgarstka uruchamia się trakt nerwu pośrodkowego; począwszy na szyi, kończąc na palcach ręki. Neuromobilizacja poprawia elastyczność, usprawnia mechanizmy naprawcze i regeneracyjne nerwu co pozwala na natychmiastową poprawę funkcji podrażnionych tkanek nerwowych.

Dyskopatie

Dyskopatia to ostatnio najczęściej używane słowo w gabinetach fizjoterapeutycznych oraz u ortopedów. To bardzo groźne schorzenie, które praktycznie dotyczy każdego. W zależności od tego co z tym robimy tak nas boli. Czasami jesteśmy zmuszeni skorzystać z usług chirurga ponieważ zmiany są tak duże, iż nie można zadziałać skutecznie inaczej. Jednak zawsze należy walczyć o to aby uniknąć stosunkowo groźnej operacji. Jest to możliwe! Najczęściej bóli związanych z kręgosłupem można się pozbyć. Czasami jest to praca czasochłonna, a czasami to kwestia godzinnego zabiegu terapii manualnej. Dyskopatia odnosi się także do potocznej nazwy przepukliny jądra miażdżystego tarczy międzykręgowej kręgosłupa. Polega na uwypukleniu jądra miażdżystego, które powoduje ucisk i drażnienie korzeni rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur kanału kręgowego.

Skolioza

Co to jest skolioza?

Skolioza jest to skrzywienie kręgosłupa, zwane często "bocznym skrzywieniem kręgosłupa". Wbrew tej nazwie, skolioza nie jest jedynie bocznym skrzywieniem, a trójpłaszczyznowym. Do dziś medycyna konwencjonalna nie zna przyczyn powstawania skoliozy. W 85% przypadków skoliozy są idiopatyczne, czyli niewiadomego pochodzenia. W ocenie przyczyn powstawania skoliozy zazwyczaj nie bierze się pod uwagę ustawienia miednicy, a przecież to ona jest fundamentem dla kręgosłupa. Jeśli jest krzywo ustawiona człowiek odruchowo chcąc utrzymać pionową sylwetkę ciała podświadomie krzywi kręgosłup. Sylwetka jest prosta, jednak kręgosłup wygina się w kształt litery „S”. Ponadto niemal przy każdej skoliozie dochodzi do rotacji kręgów. Jest to nieuniknione. Poza tym, iż skolioza powoduje ograniczenia ruchów, często dochodzi do ostrych ataków bólowych, które unieruchamiają człowieka niemal całkowicie.

Jak leczyć skoliozę?

Jeśli chodzi o leczenie skoliozy to zazwyczaj zaleca się gimnastykę korekcyjną, pływanie bądź w skrajnych przypadkach operacja. Spośród nich skutek pozytywny przynosi tylko zabieg na stole operacyjnym. Jednak operacja jest dość skomplikowana i mocno ingeruje w anatomię człowieka. Często jednak nie udaje się w pełni wyprostować kręgosłupa. Ponadto po operacji pacjenta czeka długa i ciężka rehabilitacja. Jest jednak metoda, która pozwala cofnąć chorobę. To terapia manualna Yumeiho. Dzięki tej metodzie ustawiamy miednicę w prawidłowej pozycji, a więc usuwamy przyczynę schorzenia.

Ponadto za pomocą tej terapii odblokowujemy i uruchamiamy wszystkie stawy człowieka, ponieważ przy złym ustawieniu miednicy stawy blokowane są na zasadzie samoobrony organizmu przed dysfunkcją. Jest to bezbolesna, a przede wszystkim skuteczna metoda leczenia schorzeń kręgosłupa. W młodym wieku możemy wyleczyć skoliozę w stosunkowo szybkim czasie. Jednak zależy to indywidualnie od każdego człowieka. Jeśli pacjent będzie regularnie korzystał z zabiegów terapii Yumeiho i stosował się do zaleceń terapeuty, to efekty leczenia będą szybko widoczne. Poza skrajnymi przypadkami, gdzie skrzywienia są daleko posunięte, to w większości przypadków jesteśmy w stanie cofnąć skrzywienia kręgosłupa za pomocą tej terapii.

Czy wystarczy systematycznie ćwiczyć żeby wyleczyć skoliozę?

Zazwyczaj lekarze zalecają gimnastykę korekcyjną. Jest to metoda bezpieczna, jeśli wykonuje się ją pod okiem specjalisty. Jednak co do skuteczności tej metody są bardzo duże wątpliwości. Niejednokrotnie nie udaje się wyleczyć skoliozy. W najlepszych przypadkach, które rzadko się zdarzają, za pomocą ćwiczeń korekcyjnych czy pływania możemy jedynie zatrzymać postępowanie choroby. Nie jest możliwe cofnięcie się choroby nawet w przypadku intensywnych ćwiczeń fizycznych. Zazwyczaj odwlekanie leczenia tego schorzenia kończy się dużymi ograniczeniami ruchowymi w życiu dorosłym, oczywiście powiązanym z atakami ostrego bólu kręgosłupa. Może doprowadzić to do sytuacji przymusowej operacji.

Jak rozpoznać u dziecka początkowe stadium skoliozy?

Przede wszystkim trzeba co kilka miesięcy chodzić do specjalisty np. ortopeda, który może ocenić czy postawa dziecka jest prawidłowa. Podczas takiego badania lekarz powinien przede wszystkim sprawdzić ustawienie miednicy, barków, łopatek i długość kończyn. Jest kilka prostych testów, które mogą potwierdzić lub wykluczyć wadę kręgosłupa.

Czy można uniknąć skoliozy?

Pamiętajmy o starej, ale bardzo ważnej zasadzie, „lepiej zapobiegać niż leczyć”. Jeśli będziemy dobrze obserwować dziecko, regularnie kontrolować u specjalistów już od najmłodszego wieku, wówczas zapobiegniemy wystąpieniu skrzywienia kręgosłupa. Musimy jednak pamiętać, że rodzic może przeoczyć niewielkie odchylenie od normy u swojego dziecka. Jest to normalne, że jeśli widzimy kogoś na co dzień, nie jesteśmy w stanie wszystkiego dostrzec. Dlatego bardzo ważna jest systematyczna kontrola postawy ciała, co najmniej raz na pół roku, a zwłaszcza w przypadku szybkiego wzrostu dziecka. Ponadto powinniśmy wręcz naciskać nasze pociechy na uczestnictwo w sporcie. Nie musi to być sport na wysokim poziomie, ale powinny to być zajęcia z intensywnym wysiłkiem fizycznym, najlepiej kilka razy w tygodniu. Nie ma to większego znaczenia czy będzie to piłka nożna, pływanie, siatkówka, badminton, jazda na łyżwach, a nawet może być to taniec. W przypadku siatkówki osoba trenująca powinna ograniczać ilość skoków podczas treningu i gier. Generalnie im więcej sportu tym lepiej. Mocne mięśnie grzbietu, jakie kształtują się podczas uprawiania sportu, zabezpieczają organizm przed skrzywieniami kręgosłupa. Pamiętajmy jednak, że uprawianie sportu nie gwarantuje w stu procentach prostego kręgosłupa. Musimy ciągle kontrolować postawę naszego dziecka u specjalisty. Mała wada nie korygowana, z czasem może doprowadzić w sposób drabinkowy do wystąpienia dużej wady.

Czy skolioza jest przeciwwskazaniem do uprawiania sportu?

Skolioza nie jest przeciwwskazaniem do uprawiania sportu. Oczywiście należy konsultować się ze specjalistą, który prowadzi daną osobę, aby wiedzieć jakich ćwiczeń dziecko powinno unikać. Zatem na pewno, powinno się zakazać obciążenia kręgosłupa osiowo, czyli podnoszenia i noszenia ciężkich przedmiotów. Ponadto w treningu powinniśmy ograniczyć ilość wyskoków, zeskoków i podskoków, gdyż w przypadku skoliozy może mieć to negatywne skutki. Dziecko ze skoliozą powinno uprawiać sport, ale dobrze jest, jeśli wplatane w trening są ćwiczenia gimnastyki korekcyjnej, dziecko powinno również wykonywać ćwiczenia samo zalecane przez specjalistę, najlepiej na zakończenie zajęć. Zazwyczaj są to ćwiczenia kompensacyjno-korekcyjne, które w pewien sposób zabezpieczają przed rozwojem wady.

Kontuzje sportowe

Zaburzenia w obrębie kręgosłupa mogą mieć i mają bardzo poważne konsekwencje w funkcjonowaniu całego ciała, a przede wszystkim układu ruchu. Często pomijane w ocenie przyczyn powstania kontuzji jest ustawienie miednicy oraz kręgosłupa. Przywiązujemy dużą wagę do tych szczegółów ponieważ zauważyliśmy częstą korelację w powtarzających się kontuzjach sportowych pomiędzy nimi, a ustawieniem ciała.

Sport to najlepsza metoda na utrzymanie kręgosłupa w zdrowiu?

Kręgosłup to inaczej kolumna stanowiąca podporę dla całego ciała. Nasz kręgosłup dźwiga głowę, odpowiada za utrzymywanie prawidłowej postawy ciała, a także za koordynację ruchów kończyn. Inną bardzo ważną funkcją jest również ochrona rdzenia kręgowego, który biegnie wzdłuż kręgosłupa. Nerwy wychodzące od rdzenia są bardzo delikatne i łatwo ulegają uszkodzeniu. Należy pamiętać, że każde uszkodzenie kręgosłupa ma wpływ na jego pracę i może prowadzić do wielu schorzeń kręgosłupa. Pamiętajmy, nieodpowiednie ustawienie kręgosłupa i miednicy może powodować złe funkcjonowanie oraz choroby narządów wewnętrznych.

W jaki sposób dbać o kręgosłup i utrzymać go w dobrej kondycji?

Najlepszym sposobem na utrzymanie kręgosłupa w odpowiedniej kondycji jest aktywność fizyczna. Podczas pływania odciążamy kręgosłup, a przy okazji rozluźniamy i wzmacniamy mięśnie przykręgosłupowe. Aby odpowiednio zad`bać o nasz kręgosłup należy również pozbyć się złych nawyków. Przede wszystkim unikajmy dźwigania ciężkich rzeczy, a jeśli już musimy to uginajmy przy tym kolana, jeśli spędzamy wiele godzin w pozycji siedzącej, starajmy się, aby cały kręgosłup przylegał do oparcia krzesła na którym siedzimy, należy podłożyć coś, co wypchnie lędźwia do przodu i co jakiś czas zróbmy kilka przeprostów.

Jaki wpływ na nasze zdrowie ma wysiłek fizyczny?

Dzięki systematycznym ćwiczeniom wzmacniamy oraz odżywiamy mięśnie i stawy. Właściwy trening zapobiega i koryguje wady postawy u osób młodych, a dla osób starszych pozytywnie wpływa na odporność kości. Ponadto zmniejsza zagrożenie chorobami układu krążenia i chorobami przemiany materii takimi jak otyłość, cukrzyca. U ludzi zdrowych trening fizyczny, zwłaszcza długotrwały, powoduje obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego w spoczynku. Przez co wydłużają żywotność serca. Należy podkreślić pozytywny wpływ wysiłku fizycznego na metabolizm, a mianowicie na jego przyspieszenie. Dzięki temu szybciej i łatwiej trawimy, a nasz organizm lepiej funkcjonuje. Uregulowanie ciśnienia krwi powoduje również pozytywne efekty wpływające na prawidłowy sen i tym samym odpowiedni wypoczynek dla ciała.

Czy sport wystarczy aby kręgosłup był zdrowy?

Aktywnością fizyczną nie możemy ustrzec wszelkich problemów z kręgosłupem. Bardzo ważne dla funkcjonowania całego układu ruchu jest jego pełna ruchomość wolna od blokad stawowych. Większość stawów możemy uruchomić za pomocą ruchu i sportu. Jednak w niektórych przypadkach potrzebna jest ingerencja terapeuty w celu odblokowania stawów. Najczęstszym problemem, który jest przyczyną wielu bóli kręgosłupa jest problem odpowiednią ruchomością stawów krzyżowo-biodrowych oraz ustawienie kości miednicy. Z prawidłowym ustawieniem ciała uprawianie sportu ma dużo większy sens i skuteczność. Zadbaj zatem najpierw o prawidłową ruchomość stawów, a sport będzie zbawieniem dla kręgosłupa.